Dzieje składają się z wydarzeń: wśród nich są te ważniejsze, które stanowią momenty przełomowe, decydujące o kierunku i jakości historii, i te, które są zaledwie tłem - bez których jednak te pierwsze może w ogóle by nie zaistniały. Zostaną wydobyte jedne i drugie, tak jak zostały odnotowane przez kronikarza parafii, ukazując troskę i zaangażowanie konkretnych ludzi w życie wspólnoty parafialnej.
1950 rok - rozpoczęcie starań o zezwolenie na budowę nowego kościoła. Sytuacja polityczna decyduje, że muszą one pozostać na razie bezowocne.
1951 r. - Książę-Kardynał A. S. Sapieha ofiarowuje puszkę i pięć ornatów
nowej parafii. Był to wymowny gest wsparcia moralnego dla parafian starających się o zgodę na wzniesienie własnej świątyni.
Czerwiec 1952 r. - zezwolenia na budowę nadal nie ma. Wszyscy jednak są przekonani, że kościół zostanie wybudowany: sprowadzono wapno, piasek, kamień na budowę i 100 tys. sztuk cegły.
22 sierpień 1954 r. - pierwsza wizyta biskupia w Michałowicach. Wspólnotę parafialną odwiedza ks. biskup Franciszek Jop - parafia przeżywa zjednoczenie się wokół następcy apostołów, który pokrzepił zebranych słowem, młodzież (352 osoby) umocnił sakramentem bierzmowania i konsekrował dzwon, nadając mu imię N. M. P. Królowej Polski.
Grudzień 1956 r. - po „polskim październiku" nastąpił przełom. Prymasa Tysiąclecia Stefana kard. Wyszyńskiego zwolniono z więzienia. Michałowice zaś przeżywały „swoją" radość - po sześciu latach starań „odblokowano" zezwolenie na budowę kościoła parafialnego. W marcu 1957 r. można było oficjalnie kupić materiały budowlane. Potrzebne "były tylko pieniądze...
21 marzec 1957 r. - p. S. Cichy z małżonką podpisuje akt notarialny, mocą którego ofiaruje parafii dwa morgi ziemi. Za pieniądze z jej sprzedaży zostaje zakupiona blacha na pokrycie kościoła.
10 kwiecień 1957 r. - Urząd Wojewódzki w Krakowie zatwierdza plany budowy kościoła w Michałowicach autorstwa p. inż. Murczyńskiego - a zatem można już, zgodnie z prawem rozpocząć budowę.
13 czerwiec 1957 r. - rozpoczęło się wytyczanie fundamentów - prace przy nich, kosztujące dużo wysiłku i pieniędzy potrwają przez rok.
29 czerwiec 1958 r. - Arcybiskup E. Baziak, w obecności zebranych niemal w komplecie parafian i licznych gości, dokonuje wmurowania kamienia węgielnego w fundamenty kościoła wraz z aktem erekcyjnym parafii. Dostojeństwo obrzędu inicjacji budowy świątyni, płomienna przemowa Arcybiskupa i łaska Boża pobudziły nowego ducha w parafii. Rozpoczyna się, za cenę niezwykłych wyrzeczeń i heroicznej pracy, budowa jednego z najbardziej imponujących kościołów nie tylko w latach pięćdziesiątych.
21 czerwiec 1959 r. - odbywają się obchody dziesięciolecia istnienia parafii. Przewodniczy im młody biskup Karol Wojtyła, sprawując Mszę św. w murach budującego się kościoła.
1 listopad 1959 r. - Wszystkich Świętych można juz uczcić w ukończonych murach budowanej świątyni. Następne zadania to szalowanie sklepienia, gzymsów, zbrojenie i betonowanie - najtrudniejsze-to wykonać kopułę.
1961 r. - prace przy kopule kościoła: najpierw trzeba wykonać ramę pod kopułę. Praca trwa od rana do drugiej w nocy. Bierze w niej udział 130 osób. Od 15 września trwają prace przy szalunkach i zbrojeniu kopuły a także przy dachu. Wykonują ją cieśle bezinteresownie. Przez dwa listopadowe dni (9-10. XI) prawie cała parafia pracuje przy zalewaniu kopuły betonem. Olbrzymi wysiłek, ale...na Mszy deszcz już nie będzie lał się za kołnierze...
1962 - 1963 - trwają prace wykończeniowe. Pracują przede wszystkim miejscowi fachowcy jako wolontariusze. W lipcu 1963 r. znika z kościoła las rusztowań, zaczyna się wyrównywanie placu i robienie płyty posadzkowej.
8 wrzesień 1963 r. - do Michałowic przybywa biskup Karol Wojtyła, aby poświęcić nową świątynię na chwałę Bogu. Po własnoręcznym otworzeniu bram przekracza progi domu Bożego i wchodzi do jego wnętrza. Za nim do kościoła procesjonalnie podąża lud Boży michałowickiej parafii. Sumę odprawił ks. Mikołaj Kuczkowski - Kanclerz Kurii Metropolitalnej. Na nieszpory przyjeżdża bp Julian Groblicki i prałat Czartoryski. Podniosła atmosfera, dużo ciepłych, życzliwych słów, podziękowania...takie chwile są nagrodą za trud...Ks. M. Pałęga ukradkiem ociera łzę - jest szczęśliwy - jak i jego parafianie.
12 lipiec 1964 r. - uroczystościom związanym z piętnastoleciem parafii przewodniczy ks. kanclerz M. Kuczkowski, człowiek niezwykłego formatu, który od początku wspierał moralnie ks. Mariana. Parafia jako wotum wdzięczności ofiaruje Chrystusowi tabernakulum - miejsce Jego przebywania wśród nas pod Najświętszymi Postaciami.
11-18 lipiec 1965 r. - głoszone są pierwsze w dziejach parafii misje. Ich znakiem pozostał krzyż misyjny wzywający do nawrócenia i przemiany serc.
8-9 listopad 1965 r. - delegacja parafii modli się na Jasnej Górze w ramach tzw. czuwania soborowego. Z Częstochowy zostaje przywieziona kopia Obrazu Jasnogórskiego, poświęcona przez ks. Prymasa Stefana kard. Wyszyńskiego. Od Bożego Narodzenia 1965 r. Matka Boża w znaku tej kopii pielgrzymuje po rodzinach parafii, goszcząc w każdym domu dobę, wzywając do modlitwy i przemiany serc. Peregrynacja trwa ponad rok.
22 - 29 wrzesień 1968 r. - parafia przygotowuje się do I Nawiedzenia parafii przez Matkę Bożą w cudownej kopii Ikony Jasnogórskiej.
30 wrzesień - 1 październik 1968 r. - uroczystość Nawiedzenia Parafii. Znakiem obecności Matki Bożej była, po aresztowaniu kopii Matki Bożej przez milicję, zapalona świeca. Matka Boża potrafi poruszyć serca i skłonić je do przemiany. Bardzo dużo osób przystępuje do spowiedzi i komunii św.
16 sierpień 1970 r. - Ksiądz Kardynał Karol Wojtyła Arcybiskup Metropolita Krakowski konsekruje nowy ołtarz i zamurowuje w nim relikwie św. Stanisława i bł. Wincentego Kadłubka. Umiejscowienie relikwii w ołtarzu jest dopowiedzeniem prawdy o nim - mówił wtedy Ksiądz Kardynał: ma się na nim spełniać Ofiara Chrystusa dopowiadana ofiarą człowieka. Święci już ją dopełnili. Ołtarz pozostaje znakiem wyzwania dla każdego biorącego udział we Mszy Św., aby dopowiedzieć Ofiarę Chrystusa swoim życiem.
Czerwiec 1976 r. - schorowany i zmęczony wysiłkiem organizowania parafii ks. Marian Pałęga przechodzi na emeryturę. Jego następcą zostaje ks. Alojzy Strączek.
19 - 20 luty 1977 r. - Ksiądz Kardynał dokonuje biskupiej wizytacji parafii: nawiedza chorych, rodziny wielodzietne, rozmawia z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi, błogosławi...Jest jak Dobry Pasterz między swymi owcami. Za rok odjedzie do Rzymu i pozostanie tam jako następca św. Piotra, przyjmując imię Jan Paweł II.
1979 r. - cały czas trwają prace przy kościele. Rozpoczyna się nowa inwestycja -trzeba ogrodzić kościół.
22 wrzesień 1979 r. - parafię odwiedza nowy biskup ordynariusz Ksiądz Kardynał Franciszek Macharski Arcybiskup Metropolita Krakowski, przywożąc ze sobą relikwie św. Stanisława Biskupa i Męczennika. 900-lecie męczeńskiej śmierci św. Stanisława w obronie prawdy staje się aktualnym wezwaniem do obrony prawdy i podjęcia dla niej ofiar.
19 grudzień 1980 r. - umiera budowniczy i organizator parafii w Michałowicach. Zostaje pochowany jako jej kamień węgielny przy samych murach, koło głównego wejścia. Pogrzeb jest manifestacją wdzięczności za dar parafii, której ks. Marian dał życie płacąc w zamian swoim własnym. Michałowiczanie deklarują pamięć i obecność przy grobie w każdą rocznicę śmierci Księdza Założyciela parafii.
Czerwiec 1982 r. – proboszczem zostaje mianowany ks. Kazimierz Tulik. Przy niezwykłym zaangażowaniu Rady Parafialnej przeprowadzone są liczne i pracochłonne inwestycje przy remoncie dachu, ociepleniu stropu kościoła, założeniu ogrzewania elektrycznego w kościele, założenie nowych okien, poszerzeniu i ogrodzeniu cmentarza.
Lata 1990 - 1995 - realizacja całkowitego wystroju wnętrza kościoła i kopuły. Projekt wykonał i prace prowadził p. mgr arch. M. Kauczyński. Kościół uzyskał bardzo oryginalny wystrój świetnie skomponowany z jego bryłą, stwarzający atmosferę przeżycia religijnego, będąc zarazem swoistą katechezą dla gromadzącego się ludu Bożego poprzez ukazanie scen ewangelicznych i z życia świętych. Dodatkowo nastrój budowany jest przez refleksy światła przedostającego się do wnętrza świątyni przez 48 okien z witrażami, przedstawiającymi świętych i błogosławionych polskich. Świątynia, po z górą 35 latach pracy, została przygotowana do konsekracji i uroczystego poświęcenia jej na wyłączną służbę Bogu. Parafię do przeżycia wyjątkowych obrzędów konsekracji kościoła przygotował ks. Władysław Dyrcz, który objął urząd proboszcza w Michałowicach we wrześniu 1994 r.
11 czerwiec 1995 r. - Ksiądz Kardynał Franciszek Macharski dokonuje konsekracji michałowickiej świątyni. Konsekrowany kościół jest jak starotestamentalny Namiot Spotkania, w którym spotykają się Bóg i człowiek, ludzkie pragnienie szczęścia i Boża moc przemiany, ludzka miłość i Bóg, który jest samą Miłością i wzorem życia z miłości. Michałowice otrzymały Dom Boży, w którym On nieustannie oczekuje na człowieka i chce obdarzać go miłością i łaskami.
14 grudzień 1997 r. - Ksiądz Kardynał dokonuje konsekracji dzwonów, którym nadano imiona: Jan Paweł II i św. Bartłomiej. Poświęcił też główne drzwi do kościoła z płaskorzeźbami przedstawiającymi święta maryjne.
1997 - 1998 r. - trwa kompleksowy remont plebanii i adaptacja strychu na mieszkania. Pozyskanie nowych mieszkań umożliwia zaangażowanie w duszpasterstwo parafialne drugiego księdza. Najpierw odbywa roczną praktykę diakon Zbigniew Medoń, a od sierpnia 1998 r. zamieszkuje na plebanii, pomagając Księdzu Proboszczowi w duszpasterstwie ks. Krzysztof Litwa. Zwieńczenie prac remontowo-adaptacyjnych stanowił akt ponownego poświęcenia plebanii przez Księdza Biskupa Kazimierza Nycza we wrześniu 1998 r.
Wrzesień 1998 r. - rozpoczyna się duchowe przygotowanie do Nawiedzenia parafii przez Matkę Bożą w cudownej kopii Jasnogórskiego Obrazu. Przygotowanie ma charakter chrystocentryczny, ukierunkowując parafian na przyjęcie Jezusa poprzez Maryję i przemianę życia według Jego wymagań. Mają w tym dopomagać konferencje głoszone w czasie Nowenny Miesięcy, podjęcie dzieła duchowej adopcji i idei trzeźwościowej.
Styczeń 1999 r. - rozpoczyna się nawiedzanie domów parafian przez kopie obrazu Matki Bożej. Przyjęcie Matki Bożej w znaku obrazu stało się dla rodzin swoistymi rekolekcjami. Zazwyczaj rodzina w komplecie gromadziła się w kościele, jej członkowie przystępowali do spowiedzi, a później wspólnie w pełni uczestniczyli w Eucharystii. Po Mszy św. i specjalnym nabożeństwie Maryja była zapraszana do domów, gdzie przebywała w rodzinnej atmosferze skupienia i rozmodlenia. Równocześnie z przygotowaniem duchowym parafii, gromadzony był dar materialny na Nawiedzenie-za zebrane ofiary został wykonany chodnik z kostki przed kościołem.
3-4 maj 1999 r. - parafia przeżywa II Nawiedzenie przez cudowną kopię Jasnogórskiego Obrazu. Na uroczystości powitania Matki Bożej pod przewodnictwem Księdza Biskupa Stanisława Smoleńskiego przybyła prawie cała parafia. Chrystusa w Komunii św. przyjęło ponad 1200 osób. Czuwanie przy Matce Bożej trwało całą dobę...W oczy Maryi zawsze wpatrzone były liczne oczy zgromadzonych...Pożegnanie Maryi połączone było z podjęciem zobowiązań parafii między innymi do częstszego udziału we Mszach św. - także w tygodniu, do gorliwszego .czczenia Matki Bożej poprzez udział w specjalnych nabożeństwach maryjnych (Apel Jasnogórski, Nowenna Nieustająca do Matki Bożej Królowej Polski i inne). Długie miesiące przygotowań zostały wynagrodzone przez Maryję. Wielu ocierało wilgotne oczy...Matka Boża dała odczuć, że była z parafią przez 50 lat, jest i będzie...
10 październik 1999 r. - uroczystemu zakończeniu obchodów Pięćdziesięciolecia parafii w Michałowicach przewodniczy Ksiądz Biskup Kazimierz Nycz. Dziękczynne „Ciebie Boga wysławiamy" zamyka 50 lat jej dziejów. Biskupie błogosławieństwo otwiera nowe stronice historii parafii-wspólnego zadania...